Nieuws

My Strange Head: Onderdeel van andermans gevoelswereld

Onderdeel worden van iemands gevoelswereld zodat je zijn of haar gedachten kan lezen. Voor de één klinkt dat als een hele nuttige luxe, voor de ander is het echter bittere noodzaak. De productie My Strange Head stelt de vraag of de laatste technologische ontwikkelingen hiermee kunnen helpen, en deed hier binnen Chronosphere, het R&D-programma omtrent volumetric capturing van Effenaar Smart Venue, verder onderzoek naar.

My Strange Head komt uit de koker van Cassandra De Klerck. Al sinds 2008 houdt zij zich bezig met het ontwerpen en ontwikkelen van virtuele werelden. Daarin streeft ze de missie na om een brug te slaan tussen de razendsnelle technologische ontwikkelingen en film. Zelf verwoordt ze het als volgt: “Ik wil de allerlaatste technologische ontwikkelingen verbinden aan vernieuwende verhalen die maatschappelijk iets toevoegen.” Een mooie missie die ook goed past bij het experimentele en vernieuwende karakter van Chronosphere. Cassandra’s Virtual Acting was dan ook één van de eerste partijen die hieraan deelnam.

My Strange Head

Een van haar vernieuwende en maatschappelijke verhalen is My Strange Head. Dit waargebeurde verhaal gaat over Nick, een surfer/biker van 29 jaar oud die eronder lijdt dat hij hoogbegaafd en hooggevoelig is. Zijn enige hoop is dat hij op een dag andere mensen onderdeel kan maken van zijn gedachten en gevoelswereld. Dit omdat hij het niet meer aankan dat hij nooit begrepen wordt. Nick hoopt dat de laatste technologische ontwikkelingen hier verandering in kunnen brengen. Om deze wens in vervulling te laten gaan past Cassandra virtual reality, volumetric video, photogrammetry en artificial intelligence toe, en maakt zo de kijker onderdeel van het complexe en tegelijkertijd mooie proces dat zich in de innerlijke wereld van hoogbegaafde Nick afspeelt.

Scène 1

Binnen Chronosphere stond de eerste scène van My Strange Head centraal. Met behulp van een HTC Vive en game pc betreedt de kijker Nick’s atelier, alwaar hij vertelt waarom hij zich niet begrepen voelt. Het thema van deze scène is hooggevoeligheid, wat door middel van beeld, geluid, afstand en interactie voelbaar wordt gemaakt. Hiervoor laat Cassandra direct veel verschillende technologieën samenkomen, zoals virtual reality, volumetric video en photogrammetry. De mogelijkheid om de samenhang tussen de verschillende technologieën en het effect daarvan te testen maakt het een zeer interessante case voor Chronosphere.

Deelname aan Chronosphere

Dit project had als doel om zowel technische als conceptuele vragen te beantwoorden. Zo wilde Cassandra kennis vergaren over hoe volumetric video het beste met photogrammetry gecombineerd kan worden, maar deed ze ook onderzoek naar wat de afstand en nabijheid van een volumetric karakter doen met het gevoel van presence en identificatie.

Tijdens het project is er voor de productie een switch gemaakt van Unity naar Unreal. Hiervoor is gekozen omdat Unreal een specialisatie heeft in cinematic producties; zij hebben meer tools ter beschikking om game en film met elkaar te integreren. Het combineren van volumetric video met photogrammetry leverde geen noemenswaardige problemen op. Dit is gerealiseerd door het photogrammetry-model om te zetten naar .obj en voor de volumetric video de plugins van 4DViews te gebruiken. Wel leveren de volumetric video’s een grote hoeveelheid data op, wat invloed heeft op de performance bij het tegelijkertijd draaien van meerdere volumetric video’s. Dit heeft een grote invloed op de conceptvorming van een VR-film, omdat het gebruikelijk is dat er in één scène meerdere personages tegelijk kunnen voortkomen. Het is erg nuttig om dit bij relevante updates en nieuwe features verder te onderzoeken, bijvoorbeeld in een nieuwe ronde van Chronosphere.

Om de presence en identificatie te onderzoeken zijn er twee varianten van scène 1 gemaakt. In de eerste variant sta je verder van de karakters af en kun je niet vrij bewegen, bij de tweede scène is dit echter het tegenovergestelde. Beide varianten zijn door vijftien personen getest. Het bleek dat alle respondenten de eerste variant, met de langere afstand tot de karakters, prettig vonden. De scène werd als vrij intens ervaren, en het was daarom fijn om de observator te zijn. Bij de tweede variant beoordeelde een deel van de respondenten de afstand als vrij dichtbij. Omdat je in deze variant vrij kon bewegen was dat natuurlijk ook een kwestie van waar je ging staan. De testers ervaarden dus zeker een gevoel van presence, en daarbij had de afstand tot de volumetric video effect op hoe comfortabel ze de scènes beleefden.

Cassandra kijkt vanuit Virtual Acting positief terug op Chronosphere: “Dit onderzoek was heel waardevol. Het heeft een goed inzicht gegeven in hoeverre het realiseerbaar is om een twintig minuten durende kortfilm te maken met de technieken van volumetric video en photogrammetry. Chronosphere gaf de mogelijkheid tot experiment, en dat maakte het heel toegankelijk om met deze techniek te werken.”

Toekomstplannen

My Strange Head is binnen Virtual Acting een langer lopend project en gaat in de komende jaren meer vorm krijgen als kunstzinnig en experimenteel concept. Cassandra hierover: “Door met My Strange Head deel te blijven nemen aan vernieuwende programma’s zoals Chronosphere, zijn wij in staat om binnen filmproductie grenzen te verleggen”.

Meer informatie over Virtual Acting en My Strange Head vind je hier.

Werk je ook aan films in virtual reality waarin volumetric video van toegevoegde waarde kan zijn? Laat het ons zeker weten, vanuit Chronosphere delen we graag onze kennis, insights en onderzoeksresultaten met je.

Mede mogelijk gemaakt door Rijksdienst voor Ondernemend Nederland en Metropool Regio Eindhoven.